------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Άρθρο του Δημήτρη Κοτσόργιου για την υφιστάμενη κατάσταση του τομέα της Αλιείας, (25/06/2008)
Με βάση τα στοιχεία της μελέτης με τίτλο « Ανάπτυξη της τυπολογίας των Ελλήνων επαγγελματιών αλιέων με βάση αλιευτικά, οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά» η υφιστάμενη κατάσταση του αλιευτικού τομέα της χώρας μας είναι η εξής:
Συνολικά δραστηριοποιούνται 19.052 σκάφη από τα οποία 700 είναι αλιευτικά σκάφη γρι γρι και μηχανότρατας σε ποσοστό 50% αντίστοιχα.
Σε αντιστοιχία το ποσοστό παράκτιας και Μέσης Αλιείας σε σκάφη είναι 96% και 4%.
Σε ανθρώπινο δυναμικό με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου σήμερα δραστηριοποιούνται στη χώρα μας περίπου 40.000 παράκτιοι ψαράδες. Η επιπλέον διαφορά στο εργατικό δυναμικό με τη μέση αλιεία η οποία αποτελεί τις λεγόμενες επιχειρήσεις του αλιευτικού τομέα είναι ότι η μέση αλιεία χρησιμοποιεί φθηνό εργατικό δυναμικό το οποίο προέρχεται από τρίτες χώρες.
Τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ψαράδες της χώρας μας είναι τα εξής:. Πρώτον και σημαντικότερο από όλα είναι η έλλειψη εθνικής στρατηγικής και ο σαφής προσδιορισμός των κριτηρίων επαγγελματικότητας. Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής είναι η βασική αιτία σε συνδυασμό με τους ανίκανους διαπραγματευτές που έχει χώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τα άδικα περιοριστικά βάρη που υφίσταται ο κλάδος, τα μη εφαρμόσιμα διαχειριστικά μέτρα και την αποτυχία της ΚΑλΠ στη χώρα μας. Βέβαια για να μπορέσουμε να χαράξουμε πολιτική στον τομέα της αλιείας θα πρέπει να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, πράγμα που σήμερα δεν είναι δυνατόν γιατί δεν μπορεί επακριβώς να προβλεφθεί ποιός είναι επαγγελματίας αλιέας ή αλιεργάτης λόγω της ασάφειας του νομοθετικού πλαισίου που καλύπτει το ζήτημα των αδειών. Σαφώς υπάρχουν και επιμέρους ζητήματα όπως είναι η μείωση του μέσου όρου ηλικίας των ψαράδων, η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κανονισμού 1967/06, οι αποζημιώσεις από τις φυσικές καταστροφές, η στήριξη των συλλογικών φορέων της αλιείας το φορολογικό, το ακριβό καύσιμο, η απλούστευση των διαδικασιών για τις οικονομικές ενισχύσεις, τοπικά διαχειριστικά μέτρα που εκκρεμούν, εισαγόμενα αλιεύματα και δεκάδες άλλα αιτήματα τα οποία πρέπει να τα προσεγγίσουμε και να τα προωθήσουμε μέσα σε ένα πλαίσιο μιας εθνικής αλιευτικής στρατηγικής ώστε να έχουμε ιεραρχημένες προτεραιότητες και μια αυξανόμενη δυναμική προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής ενεργοποίησης των υπηρεσιών, του υπουργείου ώστε να έχουμε παραγωγή σοβαρού και υπεύθυνου έργου.
Με ρωτάτε αν υπάρχουν προοπτικές. Σαφώς υπάρχουν προοπτικές εφόσον μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτή την εθνική αλιευτική στρατηγική. Η θέλησή μας είναι έστω και αν δεν υπήρχαν προοπτικές να τις δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι γιατί μόνο έτσι θα πετύχουμε τη βιωσιμότητα του κλάδου ανατρέποντας κάθε παλιό, πολιτικά πελατειακό και αναχρονιστικό στο χώρο μας.
Οι συζητήσεις με το ΥΠΑΑΤ οι οποίες πρόεκυψαν μέσα από τη δέσμευση του υπουργού μετά τη μαραθώνια ολονύκτια συνάντηση που είχε μαζί μας στις 14 /04 ξεκίνησαν για πρώτη φορά με τη μεγάλη συνάντηση στην Αθήνα 07 & 08 Μαΐου από όπου προέκυψε σαν αποτέλεσμα γενικής συμφωνίας η οργάνωση περιφερειακών συναντήσεων για τον προσδιορισμό των τοπικών ιδιαιτεροτήτων ώστε να προχωρήσουμε στην χάραξη μιας εθνικής αλιευτικής στρατηγικής αποδεκτή από όλους τους εμπλεκόμενους όπως επίσης και σε μια ξεκάθαρη εφαρμογή του κοινοτικού κανονισμού 1967/06 μέσα από μία νέα υπουργική απόφαση που θα αφορά την απόσταση από την ακτή που θα αλιεύει η μηχανότρατα και το βάθος αλιείας του γρι γρι η οποία θα είναι κοινωνικά δίκαιη και φιλικά προσκείμενη στο περιβάλλον. Αξίζει να σημειωθεί αυτό του είπε και ο Υπουργός στο Δελτίου τύπου του ΥΠΑΑΤ που εκδόθηκε για τη συνάντηση της 7ης & 8ης Μαΐου, ότι «…δεν θα προχωρήσουμε σε καμία παρέκκλιση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη όλων των φορέων της αλιείας.»
Για τις ομάδες παραγωγών που ρωτάτε είναι γεγονός ότι σαν δομή δεν έχουν προωθηθεί λόγω τις έλλειψης ενημέρωσης των ψαράδων από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Αυτό μας δείχνει ότι δεν υπάρχει ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Εμείς σαν Συνομοσπονδία Αλιέων Ελλάδας θεωρούμε τις ομάδες παραγωγών μια πολύ σοβαρή δομή η οποία πρέπει να προωθηθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τις υπηρεσίες σε όλη τη χώρα και μέσα από τις κατάλληλα διαμορφούμενες συνθήκες να έχουμε την εξάπλωσή τους.
Για την 4η Προγραμματική Περίοδο έχουμε να πούμε ότι θα έπρεπε πριν σχεδιαστούν οι νέοι άξονες προτεραιοτήτων να εξετάσουμε και να αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα τις προηγούμενης προγραμματικής περιόδου. Ένα παράδειγμα είναι ότι χάθηκαν εννέα εκατομμύρια ευρώ τα οποία θα μπορούσαν να είχαν απορροφηθεί αν οι διαδικασίες υποβολής και πληρωμών ήταν απλουστευμένες και δεν λειτουργούσαν αποθαρρυντικά στους ψαράδες. Επίσης δεν επιτεύχθηκε ο στόχος της ΚΑλΠ για μείωση της πίεσης στα αποθέματα διότι τα περισσότερα χρήματα που δόθηκαν για τις αποσύρσεις συνέβαλλαν στο να εξέλθουν από την αλιεία σκάφη της μικρής παράκτιας αλιείας που δεν ασκούν ουσιαστικές πιέσεις στο απόθεμα και όχι σκάφη της μέσης αλιείας που ενέχονται για αυτό.
Στο νέο ΚΠΣ, στον Άξονα προτεραιότητας 1, δίνεται σημαντικό βάρος στην μόνιμη παύση αλιευτικών δραστηριοτήτων καθώς επίσης και στην προσωρινή παύση αλιευτικών δραστηριοτήτων και αυτά επί της ουσίας γίνονται το κλειδί για να διώξουν κάποιοι τους ψαράδες από το επάγγελμα. Αυτοί που σχεδιάζουν όμως δεν έχουν κατανοήσει τη μεγάλη κοινωνικοοικονομική και περιβαλλοντική σημασία της μικρής παράκτιας αλιείας. Υπάρχουν σοβαρά αξιολογήσιμα μέτρα στον άξονα προτεραιότητας 3 που αφορούν συλλογικές δράσεις, προστασία της ανάπτυξης υδρόβιας χλωρίδας και πανίδας καθώς επίσης και αλιευτικά λιμάνια. Όμως σημαντικού ενδιαφέροντος είναι το μέτρο 3.6 που αφορά τροποποίηση αλιευτικών σκαφών για άλλες δραστηριότητες. Η Συνομοσπονδία Αλιέων Ελλάδας αξιολογεί τον άξονα προτεραιότητας 4 για την αποφυγή λαθών που μπορούν να δημιουργήσουν μη αναστρέψιμες καταστάσεις από λαθεμένη ερμηνεία του Μέτρου 4.1, δράση 1.
Οι συνάδελφοι αλιείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέβησαν σε κινητοποιήσεις που είχαν σχέση με την αύξηση της τιμής των καυσίμων που καθιστού απαγορευτική την αλιευτική δραστηριότητα πολύ περισσότερο σε αυτούς οι οποίοι δεν παίρνουν την επιστροφή των φόρων του καυσίμου. Η δική μας η παρέμβαση στον τομέα αυτό, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια, είναι να δοθεί η δυνατότατα χορήγησης ναυτιλιακού καυσίμου με απλουστευμένες διαδικασίες σε όλους τους ψαράδες απαιτώντας την αποσφράγιση του βυτίου σε κάθε περιοχή που απαιτείται να αφήσει ποσότητα καυσίμου παρουσία του τελωνείου και επανασφράγηση του για να συνεχίσει ως τον επόμενο σταθμό. Επίσης πρότασή μας ήταν και η χρήση του βιοκαυσίμου με παράλληλη χρηματοδότηση 100% για προσαρμογή των κινητήρων σε αυτό.
Οι εισαγωγές ξένων αλιευτικών προϊόντων είναι μία αναγκαιότητα η οποία κυριαρχεί στην αγορά. Ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να εισάγει ότι θέλει, όμως υπάρχουν σοβαρές προϋποθέσεις από την ώρα που τα προϊόντα εισάγονται μέχρι και τη διάθεσή τους στον καταναλωτή.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ελληνοποιεί ξένα αλιευτικά προϊόντα όχι μόνο για λόγους κερδοσκοπίας αλλά για λόγους υγιεινής και διασφάλισης του δικαιώματος του καταναλωτή να αγοράσει και να καταναλώσει το προϊόν που αυτός πραγματικά επιθυμεί. Είχαμε κάνει επανειλημμένα πρόταση η οποία κατετέθει στο Υπουργείο Γεωργίας (παλαιότερα) και Αγροτικής Ανάπτυξης (σήμερα) που λέει το εξής: «Τα αλιεύματα εισαγωγής πλην του γαύρου και της σαρδέλας και πριν από την είσοδό τους στην χώρα μας και με ευθύνη του εισαγωγέα ή του εξαγωγέα να κόβεται το άνω ουραίο πτερύγιο» Με αυτήν την απλή και με πολύ χαμηλό κόστος ενέργεια και μέσα από μια καμπάνια ενημέρωσης του καταναλωτικού κοινού κανείς δεν θα μπορεί να εξαπατήσει τον καταναλωτή και να του προσφέρει προϊόντα αλιευτικής δραστηριότητας άλλων χωρών για ντόπια. Επίσης θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι νομαρχίες όλης της χώρας και το ΥΠΑΑΤ ότι επιτέλους πρέπει να εφαρμόσουν τους νόμους που η Βουλή των Ελλήνων έχει ψηφίσει και μιλάω για τον 2538/97 με τον οποίον θεσπίστηκαν τα κλιμάκια έλεγχου αλιευτικών προϊόντων τα οποία είναι αρμόδια να εφαρμόζουν και να ελέγχουν όχι μόνο την φρεσκότητα, την ποιότητα, και την νομιμότητα των μεγεθών των αλιευμάτων αλλά γενικότερα την ιχνηλασιμότητα αυτών ώστε το ψάρι να συνοδεύεται μέχρι τον καταναλωτή από το λεγόμενο διαβατήριο ή ταυτότητα του ψαριού όπου θα αναγράφεται η χώρα προέλευσης, ο χρόνος αλίευσης, ο τρόπος συντήρησης κλπ. Θεωρώ ότι με απλές πρακτικές και χωρίς κόστος ενέργειες θα πρέπει να διαχωρίζονται όπως αναφέραμε παραπάνω τα αλιεύματα και να δίνεται προτεραιότητα πρώτα στα ντόπια αλιεύματα.
Με ρωτάτε πως ασχολήθηκα με τον κλάδο. Προέρχομαι από οικογένεια ψαράδων η οποία συνεχίζει αυτή την παραδοσιακή δουλειά από γενιές πίσω. Ήταν συνειδητή μου επιλογή να ασχοληθώ με τη θάλασσα και μάλιστα από μικρό παιδί πριν το 70’ όταν ο πατέρας μου με έπαιρνε μαζί του στη δουλεία γιατί έπρεπε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα σαν οικογένεια. Από το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα σχολείο και αμέσως μετά στη θάλασσα για ψάρεμα. Περάσαμε δύσκολά και αντέξαμε. Θα αντέξουμε και τώρα.
Η προσωπική μου άποψη που την θέτω στην κρίση κάθε νέου είναι να δραστηριοποιηθούν νέοι άνθρωποι στον τομέα της αλιείας γιατί τώρα πλέον η αλιεία έχει περάσει σε ένα νέο ποιοτικό επίπεδο με συλλογικά θεσμικά όργανα που δραστηριοποιούνται, με επιστήμονες που συμμετέχουν, με πολιτικά κόμματα που σιγά σιγά αφυπνίζονται από τη νάρκη που είχαν για τα προβλήματα τις αλιείας, με περιβαλλοντικές οργανώσεις οι οποίες είναι έτοιμες να εντάξουν στη δράση του και την κοινωνική διάσταση της αλιείας αλλά πάνω από όλα με ψαράδες που είναι αποφασισμένοι να μην αφήνουν άλλους να αποφασίζουν για αυτούς χωρίς αυτούς.
Κλείνοντας θα αναφερθώ σε μία αφίσα από το μεγάλο συλλαλητήριο της 10ης Φεβρουαρίου του 2005 όπου συμπυκνώνεται όλη η υφιστάμενη κατάσταση και προοπτική:
Η ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΑΛΙΕΙΑ ΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
ΑΔΕΞΙΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ
ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ
Ας ασχοληθούμε εμείς οι ίδιοι με το μέλλον μας…
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Κοτσόργιου Δημήτριου για το αλιευτικό καταφύγιο από το 2005
Στο
Μεσολόγγι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ανάπτυξη στον τομέα της
παράκτιας αλιείας με εμφανή την
δραστηριοποίηση νέων αλιευτικών σκαφών.
Αυτή
η έντονη αύξηση των αλιευτικών σκαφών προϋποθέτει και την δημιουργία υποδομής
ικανής να δεχτεί αυτά τα σκάφη και η οποία δυστυχώς στην πόλη μας δεν υπάρχει.
Όλοι
γνωρίζουμε ότι κατά τους χειμερινούς μήνες, σε μερικές περιπτώσεις και κατά
τους καλοκαιρινούς , με τα απρόσμενα μπουρίνια τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια
των αλιευτικών σκαφών γιατί το λιμάνι δεν περιέχει προστασία από βασικούς
ανέμους όπως Μαΐστρος, Γαρμπής και Όστρια.
Μπαίνει
άμεσα πλέον επιτακτική ανάγκη δημιουργίας αλιευτικού καταφυγίου Η αναγκαιότητα
αυτή τέθηκε από τους συλλογικούς φορείς των αλιέων στην συνάντηση που έγινε
ανάμεσα στην Σ.Α.Ε. – στην Ομοσπονδία αλιευτικών συλλόγων Δ. Ελλάδας και τον
αντινομάρχη κ. Γεροπάντα και δόθηκε η διαβεβαίωση ότι το έργο αυτό θα
προχωρήσει άμεσα.
Η
αναγκαιότητα της άμεσης προώθησης του έργου αυτού στο χώρο της παλαιάς μαρίνας
επιβάλλεται και για ένα λόγο επιπλέον. Τα αλιευτικά σκάφη δένουν όλα πλέον στην
μαρίνα και δεν προτίθενται να την εγκαταλείψουν αν δεν κατασκευαστεί το
αλιευτικό καταφύγιο.
Πιστεύω
ότι η Νομαρχιακή και Δημοτική Αυτοδιοίκηση καθώς επίσης και το Λιμενικό Ταμείο
πρέπει να επισπευτούν οι διαδικασίες προκειμένου να υλοποιηθεί το έργο και να
ελευθερωθεί η μαρίνα προκειμένου να αξιοποιηθεί προς την σωστή κατεύθυνση.
Κοτσόργιος
Δημήτριος
Πρόεδρος
Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου